<Սիսեռ>>

Մի անգամ մի արքայազն էր ապրում, որը ցանկանում էր ամուսնանալ մի արքայադստեր հետ, բայց նա պետք է լիներ իսկական արքայադուստր։ Նա ճանապարհորդեց ամբողջ աշխարհով՝ մեկին գտնելու համար, բայց ոչ մի տեղ չկարողացավ գտնել այն, ինչ ուզում էր։ Կային բավականաչափ արքայադուստրեր, բայց դժվար էր պարզել, թե արդյոք նրանք իսկական արքայադուստրեր էին։ Նրանց մեջ միշտ կար ինչ-որ բան, որը չէր համապատասխանում իրականությանը։ Այսպիսով, նա նորից տուն վերադարձավ և տխուր էր, քանի որ շատ կցանկանար իսկական արքայադուստր ունենալ։

Մի երեկո սարսափելի փոթորիկ սկսվեց. որոտ ու կայծակ լսվեց, և անձրևը հեղեղի պես թափվեց։ Հանկարծ քաղաքի դարպասի թակոց լսվեց, և ծեր թագավորը գնաց այն բացելու։

Դարպասի առջև կանգնած էր մի արքայադուստր։ Բայց, Աստված իմ, ինչպիսի՜ տեսարան էին նրան դարձրել անձրևն ու քամին։ Ջուրը հոսում էր նրա մազերից ու հագուստից, հոսում էր կոշիկների մատների մեջ և նորից դուրս գալիս կրունկներից։ Եվ այնուամենայնիվ, նա ասում էր, որ իսկական արքայադուստր է։

«Դե, շուտով կիմանանք դա», - մտածեց ծեր թագուհին։ Բայց նա ոչինչ չասաց, մտավ ննջասենյակ, հանեց մահճակալի վրայից անկողնային պարագաները և հատակին դրեց մի ոլոռ, ապա վերցրեց քսան ներքնակ և դրեց դրանք ոլոռի վրա, իսկ հետո՝ քսան փետուրից պատրաստված մահճակալներ՝ ներքնակների վրա։

Այս պատճառով արքայադուստրը ստիպված եղավ ամբողջ գիշեր պառկել։ Առավոտյան նրան հարցրին, թե ինչպես է քնել։

«Օ՜, շատ վատ է», - ասաց նա։ «Ամբողջ գիշեր հազիվ էի աչքերս փակել։ Միայն Աստված գիտի, թե ինչ կար մահճակալում, բայց ես պառկած էի ինչ-որ կոշտ բանի վրա, այնպես որ ամբողջ մարմինս սև ու կապույտ է։ Սարսափելի է»։

Հիմա նրանք գիտեին, որ նա իսկական արքայադուստր էր, քանի որ նա զգացել էր ոլոռի հատիկը՝ ուղիղ քսան ներքնակների և քսան փետուրներից պատրաստված մահճակալների միջով։

Միայն իսկական արքայադուստրը կարող էր այդքան զգայուն լինել։

Այսպիսով, արքայազնը նրան կնության առավ, քանի որ հիմա նա գիտեր, որ իսկական արքայադուստր ունի, և ոլոռը դրվեց թանգարանում, որտեղ այն դեռ կարելի է տեսնել, եթե ոչ ոք այն չի գողացել։

Ահա, սա իրական պատմություն է։